Als een konijn in de koplampen

Ik rij op de A6, afslag Almere, om de etalages van Parfumerie Douglas te gaan maken. Het is een grijze ochtend, beetje regenachtig. Voor mij rijdt een vrachtwagen met een aantal van die grote zwarte kunststof bakken erop. Van die dingen die worden gebruikt om een vijver aan te leggen.  

Ineens zie ik dat één van de bakken begint te schuiven en zich los maakt van de banden waarmee hij vastzat. Als een konijntje in de koplampen van de auto zie ik wat er gebeurt. Ik haal mijn voet van het gaspedaal om wat ruimte te creëren tussen mij en het gevaarte.

Terwijl de bak op het asfalt komt maakt hij een soort draaibeweging en schiet voor mijn auto langs de vluchtstrook op. Pfffieewww, dat wat op het nippertje.

Bedankt, Pa.

Dat was wat er door mijn hoofd schoot.

Het was 1991 en mijn vader was nog niet zo lang daarvoor overleden. Ik voelde nog steeds zijn aanwezigheid. Zo ook op dit moment. Ik geloof niet persé in engelen op wolken, maar dat er meer is dan wij kunnen waarnemen, dat geloof ik nu en geloofde ik toen ook al.

Mijn spirituele zoektocht is daar begonnen, denk ik.

In de jaren erna stortte eigenlijk alle houvast die ik had, ineen. Mijn moeder kreeg ook kanker, mijn relatie ging over, ik had geen huis en bijna geen baan meer. Ik was op zoek hoe nu verder. Ik las ´De Celestijnse belofte´ en ging naar een medium.

De bak ellende die over mij heen gestort was zag ik als pech. Iets wat buiten mij lag. Ik voelde me verdrietig, in de steek gelaten en vooral verongelijkt. Deze houding heb ik lang gehad. Hard en boos.

Pas jaren later, toen ik in contact kwam met yoga en zenmeditatie, leerde ik naar binnen te keren, te voelen en milder voor mijzelf en anderen te zijn. Beetje bij beetje loste de steen op mijn maag op.

De Jungiaanse Psychologie leerde mij dat emoties reacties zijn van complexen in onszelf op een beeld buiten onszelf. Dus hoe ik reageer op een situatie hangt af van welk label ik aan de situatie hang.

Ik heb niet in de hand wat er gebeurt in mijn leven. Ik heb wel in de hand hoe ik ernaar kijk en hoe ik ermee om ga.

Mijn ogen kunnen weer stralen. Ik heb mijn reis tot op dit punt als magisch ervaren.

Daarom heb ik het traject wat ik heb ontwikkeld de Magische Coachingsreis genoemd. De magie zit niet in wat we doen, maar in wat er bij jou van binnen gebeurt. Meer informatie vind je hier.

Waar gaan jouw ogen weer van stralen? Meer weten?   Boek een gratis Let’s Zoom gesprek.