Boom 1336 terug naar het landgoed

Afgetuigd was onze boom weer de boom met gat; origineel, maar wel een beetje zielig. Tijd om hem terug te brengen naar het landgoed in Groenekan.

Aangekomen daar is het een nog grotere modderpoel dan toen ik hem begin december ophaalde. Heb je dat bericht gemist? Lees dan hier mijn verhaal over onze adoptiekerstboom.

We pakken een kruiwagen, rijden naar het innamepunt, waar de boom eerst een dompelbad krijgt. Daarna rijden we hem naar het veldje waar al meer bomen klaar staan om geplant te worden.

Gek genoeg word ik een beetje triest als we weglopen en ik ‘ons boompje’ zie staan tussen de andere. Toch een beetje gehecht geraakt.  

Direct zeg ik tegen mezelf ‘doe niet zo raar, het is maar een boompje en je vond hem niet eens mooi’.

Precies dat! Hoe vaak heb jij bij een gevoel tegen jezelf gezegd dat je je niet zo aan moest stellen? Dat het ‘maar’ een gevoel was en niet belangrijk?

Het luisteren naar dat gevoel, dat het er mag zijn en geen aanstellerij is, dat geeft me meer en meer lucht. Het wegdrukken van gevoel, weglachen, wegpraten enzovoort leidt tot opgekropt gevoel dat er ergens anders toch weer uit komt. Dus laat het er maar lekker zijn.

Vind jij het lastig om echt te voelen? Ben je meer van het analyseren? Slaap je slecht en heb je weinig rust in lijf? Boek een gratis Let’s Zoom gesprek.