Dieren zijn precies als mensen..

Kees kwam bij ons via het asiel. Hij was 3 maanden oud en op straat gevonden. Hij was bang, maar langzamerhand leerde hij ons een beetje vertrouwen. Zijn nieuwsgierigheid en wil om geaaid te worden is gelukkig sterker dan zijn angst.

Hij functioneert prima, tot hij een reismandje ziet. Hij gaat er niet in. Ik heb het geprobeerd met snoepjes, achterom met zijn kont eerst, met vier handen, forget it.. hij gaat er niet in.

Kees heeft een trauma opgelopen met vangen denk ik, zeker weten doe ik het niet, want hij heeft er nooit over gepraat. De afgelopen jaren hebben we hem altijd een veilige omgeving geboden. Toch blijft die eerste ervaring hem bij en reageert hij zoals die eerste keer. Hij is geprogrammeerd.

Dat dieren in dit geval precies als mensen zijn, is wat mij betreft geen fabeltje uit de Fabeltjeskrant. Kees is daarvan een mooi voorbeeld.

Ook wij mensen draaien op programma’s uit het verleden. Wij kunnen iets of iemand afwijzen wat ons doet denken aan iets of iemand uit ons verleden. Vroeger ziek geworden ergens van? Grote ka