Losbollen

De oorspronkelijke bewoners van Amerika, de Indianen, vonden de Europeanen een stelletje losbollen. Nee geen losgeslagen feestgangers, maar mensen van wie het hoofd, de geest, totaal niet verbonden was met hun lichaam.

De studies over de Jungiaanse Psychologie zitten vol met anekdotes over Jung. Over verhalen over hem, over wat hij in lezingen gezegd heeft en wat hij geschreven heeft.

Dit is er eentje die ik interessant vind. Of het echt waar is weet ik niet; het beeld begrijp ik. Want dat is wat ik om me heen zie. En zelf ook heb ondervonden.

‘Van denken en doen naar voelen en zijn.’ Dat is de zin die mijn doen en laten heeft veranderd.

Voelen als het gaat om lichaamsfuncties lukt de meeste mensen wel. Voelen dat je naar het toilet moet is functioneel, voelen of je moet eten of moet drinken is ook handig. Maar zelfs dat laatste reguleren we tegenwoordig al met het hoofd. Zoveel maaltijden per dag, de hele dag door een flesje water bij je hebben en 8 uur slaap per nacht.

Voelen als het gaat om emoties is helemaal niet zo handig. Want emoties komen omhoog op momenten dat het hoofd dat helemaal kan gebruiken. Tranen van frustratie tijdens een lastig gesprek of een rood hoofd van schaamte als je iets doet wat ‘niet netjes’ is, dat willen we niet.

Dan komen er nog allemaal (on)bewuste redenen bij om ‘sterk’ te blijven. Mijn kinderen mogen me niet zo zien. Ik kan me niet permitteren om in te storten. Als ik laat zien dat ik zwak ben, word ik gepest/ genegeerd/ afgewezen. En die laatste is logisch, want we zijn sociale wezens die de groep nodig hebben om te overleven.

Maar waar gaat het dan mis?

Op een gegeven moment is het hoofd gescheiden van het lijf. Signalen van pijn of ongemak worden genegeerd. Buikpijn van een situatie ook. Stel je niet aan, de anderen doen het ook, dus waarom krijg jij nou pijn in je buik?? Kom op; doorzetten!

Voor vrouwen geldt dit helemaal. Hun lijf werkt door de hormonen in cycli en is dus niet hetzelfde als van een man. Het voelen van je eigen lijf, voelen wanneer je rust moet nemen en wanneer je weer voluit kan, is van belang voor je eigen welbevinden.

Mijn dagelijkse meditatie is een moment om te voelen. Te kijken naar wat me bezighoudt. Wat mijn emoties zijn, wat ik daarbij voel, wat er opkomt. Tranen zijn prima, boosheid ook, frustratie zien en erkennen is heel behulpzaam. Juist die momenten van stilte en alleen zijn van waarde om te kijken wat er is. Ook je gevoelens delen met je naasten helpt om ze te zien en te verwerken. En later, wanneer je dan in zo’n lastige situatie bent, kun je het hoofd wat koeler houden.

Wil je graag dagelijks gaan mediteren, maar lukt jet maar niet? Kijk dan hier voor de Eén-op-één Meditatiebegeleiding.