Reprimande

Vrijdagmiddag bij de garage. De laadklep van de auto is ontzet en dat moet even gefikst worden.

‘Mevrouw, gaat u wel eens naar de wasstraat?’, vraagt de vriendelijke meneer, terwijl hij mij de sleutels weer terug geeft. Ik voel me een seconde betrapt. Het lijkt erop dat ik een reprimande krijg voor een vieze auto!

Tegenwoordig reageer ik wat directer en ik zeg: ‘gaat u me nou vertellen dat ik mijn auto moet wassen??’.

‘Oh nee, ik heb uw auto niet eens gezien! Maar als u door de wasstraat gaat moet u de centrale deurvergrendeling erop doen, anders kan het klepje open gaan en ontzet raken door de borstels. Dat gebeurt wel vaker.’  

Mijn gedachten over de auto, die echt een poetsbeurt nodig heeft, zorgen voor het haakje waar de opmerking over de wasstraat keurig aan gehangen kan worden. Mijn reactie op de vraag wordt bepaald door mijn gedachten en ideeën over hoe het hoort.

Wees zuinig op je spullen.

Kom netjes voor de dag.

Ideeën over hoe iets hoort of over wat ‘het juiste’ is kunnen ons aardig in de weg zitten. Mijn zen boeddhistische training van de afgelopen jaren heeft me geleerd een idee of concept van meerdere kanten te bekijken. Daarin oefen ik elke dag.

Is het waar wat ik denk over dit idee of concept? Dient dit idee mij? Of zit het me in de weg?

Mijn eerste reactie kan nog wel primair zijn, een seconde, en dan moet ik er meestal om lachen. Ligt er een beetje aan hoe diep het idee of concept geworteld is. De haakjes in mijn psyche herken ik steeds vaker.

Ik oefen ook met de mensen met wie ik werk. Ik stel vragen waardoor we erachter komen wat de haakjes zijn. De haakjes zijn kapstokken in de psyche die Jung complexen noemde. Hoe minder haakjes in de psyche, hoe meer energie erover blijft voor andere dingen. En hoe relaxter het leven wordt. Dat is wat ik mensen meegeef op hun reis.

Maak jij je drukker over zaken in werk of privé dan je lief is? Ben je zo druk in je hoofd dat er geen ruimte meer is voor creativiteit? Ben je er klaar voor om te onderzoeken waar jouw energie heen gaat?